Bezinningsdag 2020

Bezinningsdag 2020
Zaterdag 11 januari, 9 uur ’s ochtends. Bij onze Stephanuskerk heeft zich een gemêleerd gezelschap verzameld: 2 dames uit het AZC, 5 Poco à Poco-leden, 2 leden van het Stephanuskoor en nog een aantal trouwe en iets minder trouwe kerkgangers. Wij van de organisatie zijn blij met deze grote opkomst! De reis gaat naar Twente, we bezoeken vandaag het klooster van de Franciscanessen zusters in Denekamp en het moederklooster in Thuine, in Duitsland.
Bij aankomst in Denekamp worden we hartelijk ontvangen door de zusters met koffie / thee en een megagroot stuk boterkoek. We krijgen eerst even de kans om bij te praten en /of elkaar beter te leren kennen, daarna luisteren we naar een zeer interessante lezing van pastoor Zegveld over roepingen, het thema van deze dag. Na deze inleiding, gaan we met elkaar in gesprek en de drie jonge zusters (allen in de 30!!) die vorig jaar vanuit Indonesië naar Denekamp verhuisd zijn en inmiddels al behoorlijk goed Nederlands praten, vertellen over hun roeping. Erg interessant om te horen wat deze jonge vrouwen bewogen heeft om te kiezen voor het kloosterleven! Na hun verhalen hebben ze voor ons gedanst op de melodie “Here I am Lord” en dat was een bijzonder mooie en symbolische dans.
Om kwart voor 1 is het tijd voor een warme maaltijd, ik zou bijna zeggen: het drie gangen diner, want een sterrenrestaurant doet bijna niet onder bij wat er in dit klooster geserveerd wordt, heerlijk! Ook tijdens de maaltijd genoeg tijd om met elkaar te praten, het leuke was ook dat de 5 aanwezige zusters zich verdeelden over de tafels, ieder groepje uit Hardenberg, werd dus uitgebreid met een zuster uit Indonesië. Aangezien we zelf al met een internationaal gezelschap waren, leverde dit erg boeiende gesprekken op!
Na de maaltijd namen we weer plaats in de auto’s en reden de chauffeurs naar Thuine, waar de ontvangst door de zusters van het moederklooster ook weer bijzonder hartelijk was. Dit keer geen koffie met boterkoek, maar “Kaffee mit Kuchen” en zeer veel eigengebakken koekjes. Nooit geweten dat nonnen ook zo goed konden bakken!
De Duits sprekende zusters die ons het hele klooster, inclusief de kloostertuin, kerk en kapelletjes hebben laten zien, deden ontzettend hun best om er allerlei interessants over te vertellen en ik moet zeggen: dat is hen bijzonder goed gelukt. Het Hardenbergse gezelschap was zeer geboeid door alles wat ze zagen en hoorden en de middag vloog voorbij! We waren ook nog even in het museum dat ook bij het klooster in Thuine hoort, een museum met allerlei voorwerpen en foto’s uit alle delen van de wereld. Moeder overste vertelde dat er vanuit Thuine in de afgelopen 150 jaar ook zusters vertrokken zijn naar alle delen van de wereld, er is een congregatie in Italië, maar ook in landen buiten Europa.
Het laatste stukje van de rondleiding ging over het kloosterkerkhof, waar ook de oprichtster begraven ligt. Daar hebben we nog even met ons allen gezongen en bij het Mariakapelletje hebben we een Lourdeslied gezongen, met dank aan één van de kosters, die het lied bijna helemaal uit haar hoofd kende!
Iets na 5 uur hebben we afscheid genomen van de zusters en zijn we weer naar Hardenberg vertrokken. Moe maar voldaan, ik denk dat ik namens iedereen die mee was, spreek als ik zeg dat het een geweldige dag was! Van de dans van de Indonesische zusters heb ik een filmpje op mijn telefoon staan, mocht iemand dat willen hebben, dan kan ik dat zo doorsturen. Dan hoor ik het graag!
Veronique Reimer